[सम्पदा रिजाल]

तिमी आएदेखी
आफ्नै अाँखाहरुले झुक्याए
र त
झुन्डिरह्यो तिम्रो प्रेमको मोतिबिन्दुमा
भेटको अन्तिम मुस्कान !
आफ्नै कानहरुले झुक्याए
र त
स्वत अनुबादित भैदिए
फ्याक्ट्रीका कर्कश आवाज तिम्रो लयमा
छालाले पनि झुक्यायो
र त
श्रृङखलाबद्द संवेग ओसारिरहे
स्नायुहरुले
तिम्रो स्पर्शको
आफ्नै नाकले झुक्यायो
र त
हावाले बोकिल्यायो
तिम्रो पर्फ्युमको गन्ध

रित्याएर पुराना यादहरुको ग्यालरी
तिम्रै यादहरु भर्न थालेदेखी
रोगी भएँ म!
सोचिरहन्छु
तिमी आएदेखी इन्द्रियहरु झुक्किए
तिमी गएर आफैंबाट झुक्किएँ भने के हाेला??