बिर्तामोड । परम्परागत चलेको कृषि कर्म क्रमश सुस्ताउँदै गएको छ । नारामा भने कृषि प्रधान देश भन्दै हिँडिरहेका छन् नेताहरू । इलामको जौबारी भन्ने ठाउँमा छैन जौ खेतीको नामोनिसान । प्रकृतिले दिएको पर्यटन क्षेत्रको आवश्यकता अनुसार विकास गर भनिरहेका छन जनताहरू । उता सरकारमा रहने सत्ताधारीहरू सुने नसुने झै गरिरहेका छन् । पर्यटन क्षेत्रको प्रचार र प्रर्वद्धनमा लाग्न सके नेपाल र नेपालीकै भाग्य र भविष्य सुनिश्चित रहने पर्यटन विज्ञहरूको भनाई रहेको छ । विडम्बना भन्नुपर्छ नेपालका विभिन्न पर्यटकीय गन्तव्य स्थलहरूलाई हेर्दा जो कोही ले पनि भन्ने गरेका छन् नेपाल देशले माल पाएर पनि चाल पाएन ।
असोज देखि बैशाख सम्म पर्यटनको चहलपहल हुने समय हो । विशेष गरि नेपालीहरू दशैँ तिहारको छेक धेरै घुमफिरमा निस्कने गर्दछन् । तर यो वेला पनि जौबारीमा नेपाली पर्यटकहरुको उपस्थिति अत्यन्तै न्यून रहेको छ । यो हुनुको कारण प्रचार, प्रसार र सडक पूर्वाधार विकास हुन नसक्नु पनि एक कारण हो ।
जौबारीको प्राकृतिक छटामा ओतप्रोत हुन भारतीय पर्यटकहरूको भने जौबारीमा लर्को नै लाग्ने गरेको छ । हाल प्रतिशतको आधारमा भन्ने हो भने ९० प्रतिशत भारतीय र १० प्रतिशत नेपाली पर्यटकहरू जौबारी र आसपासका क्षेत्रहरूमा पुग्ने गरेका छन् । भारतीयहरूको उल्लेखनीय उपस्थिति रहनुको मुख्य कारण भने भारत तर्फबाट पक्की सडक हुँदै भन्ज्याङ सम्म पुग्न सकिने र तुम्लिङबाट १५ मिनेटको समयमा जौबारी पुग्न सकिने भएकाले भारतीयहरू धेरै जौबारी आउने गरेका हुन । अर्को अर्थमा जौबारी कम खर्चिलो गन्तव्य भएकाले पनि भारत पश्चिम बंगाल प्रान्तका बंगाली पर्यटकहरू जौबारी आउने गरेको स्थानीय नागरिक अगुवा सोनाम तामाङ को भनाई छ ।
सन्दकपुर गाउँपालिका वडा नम्बर ५ मा अवस्थित जौबारी पुग्ने पर्यटकहरूले जौबारीको भौगोलिक र वातावरणीय अवस्थालाई देखेर र महसुस गरेर आ आफ्नै धारणाहरू राख्ने गरेका छन । हामिले केही पर्यटकहरूलाई तपाईँलाई जौबारी कस्तो लाग्यो भने प्रश्न गर्दा पर्यटकहरूले फरक फरक प्रतिक्रियाहरू व्यक्त गरेका थिए । पर्यटकहरूको भनाई अनुसार जौबारीलाई नेपालकै प्रसिद्ध पर्यटकीय स्थल नगरकोट, भारत सिलोङको चेरापुञ्जी, दार्जिलिङको टाइगरहिल, कोशी प्रदेशको तीनजुरे जस्तो लागेको बताए ।
जौबारी धेरैले थाहा नपाएको र थाहा पाएर पनि जान नसकेको नेपालको लागि बाटोको कारण दुर्गम क्षेत्र हो । अन्य भौतिक अवस्थाले भने सुगम पनि छ जौबारी । जौबारीमा पर्यटकहरूलाई खान बस्नको लागि सात वटा होमस्टेहरू सञ्चालित रहेको छ । त्यहाँ पर्यटकहरूले रु २ सय रुपैयाँमा साधा खाना र १ हजारमा बस्ने कोठा पाउने छन् । यतिबेला भने भारतीय पर्यटकहरूको बढ्दो चापका कारणले सहजै रुपमा बासका लागि कोठा पाउन मुस्किल हुने गरेको छ । तर स्थानीय हरुले आएका पाहुना पर्यटकहरूलाई सकेसम्म गाँस र बासको व्यवस्था गर्दै आएका छन् । हाल जौबारीमा दैनिक सरदर २ सय पर्यटकहरूको आगमन हुनेगरेको तेन्जिङ होमस्टे सञ्चालक निम्मामु शेर्पाले बताइन । जौबारीमा विद्युत, दुरसञ्चार सेवाको उत्तम व्यवस्था भएको छ । चैत, वैशाखमा कमी भएपनि अरु वेला पानीका धाराहरूमा निरन्तर पानी आइरहेको छ । समुन्द्री सतहबाट २९ सय मिटर उचाइमा रहेको जौबारीमा मंसिर, पुसमा हिउँ पर्ने गरेको छ । विगतका वर्षहरूमा उक्त समयमा हिउँ खेल्नको लागि सयौँ पर्यटकहरू जौबारी आएको शेर्पाको भनाई छ ।
रेडपान्डाको बासस्थान रहेको जौबारीमा बन्यजन्तु संरक्षणमा कमगर्ने देशी तथा विदेशीहरूको बाक्लै उपस्थिति जौबारीमा हुने गरेको छ ।
सूर्योदयको दृष्य राम्रो सँग देखिने भएकाले सन्दकपुर पुग्नको लागि आएका पर्यटकहरू जौबारीबाटै फर्किने पनि गरेका छन् । जौबारीबाट सन्दकपुर भारतीय भूमिबाट उतैका लागि मार्फत सहज रुपमा पुग्न सकिन्छ भने नेपाल तर्फको बाटो अलि कठिन रहेको छ । जौबारीबाट सन्दकपुरको यात्रा अवधि करिव १ घण्टाको रहने छ ।
जौबारीको रमिते डाँडाबाट सूर्योदय र सूर्योअस्तको दृष्य मात्र होइन, आँखै अगाडि कञ्चनजंगा हिमालको दृष्यले सबैलाई मोहित बनाउँछ । सगरमाथा भने एक चोटाई मात्र देखिन्छ । जौबारीबाट तराइ झापा र भारतका सहर तथा नदीहरू सहज रुपमा अवलोकन गर्न सकिन्छ ।
कहाँबाट पुुग्न सकिन्छ त जौबारी ?
भारत तर्फबाट दार्जिलिङ जिल्लाका विभिन्न स्थानबाट जौबारी पुग्न सकिन्छ । नेपाल तर्फबाट भने इलाम बजार, फिक्कलबाट नयाँ बजार हुँदै जौबारी पुग्न सकिन्छ । जौबारी जानको लागि मोटरसाइकल, फोरवील साना गाडीहरू पुर्याउन सकिन्छ । चालक भने अनुभवी हुन आवश्यक रहन्छ । सिकारु चालकले सवारी लाने सोच नगरे राम्रो हुन्छ ।
पर्यटन व्यवसायमा जौबारीको अवस्था
पर्यटन क्षेत्र विकासका लागि पहिलो प्राथमिकता भनेको बाटो नै हो । बाटो वर्षायाममा आवतजावत गर्न सकिने अवस्थाको छैन । हिउँद महिनामा भने जेनतेन यात्रा गर्न सकिन्छ ।
जौबारीमा सात वटा होमस्टे रहेका छन तर ति होमस्टेहरू पूर्ण व्यवसायिक रुपमा सञ्चालनमा रहेका छैनन् । भारतको सिमा दशगजा नजिकै तुम्लिङमा ठूला र व्यवस्थित होटल हरू रहेको छ । जौबारीको होमस्टेहरु प्रर्वद्धन गर्न जरुरी रहेको छ । अतिथि सत्कार र सुविधाको लागि होमस्टेको अवधारणा र कर्तव्य बारे त्यहाँका स्थानहरूलाई तालिमको आवश्यक रहेको छ । उनीहरू तालिम लिन चाहेका छन् तर तालिम दिने संस्था तथा निकायहरू जौबारी पुग्न सकेका छैनन् ।
जौबारीमा त्यहाँको बारेमा जानकारी जनाउने सूचना पार्टीहरू राख्न जरुरी देखिएको छ । त्यहाँको वातावरणको बारेमा पर्यटकले जानकारी पाउन सके जौबारी पुगेकोमा पर्यटक अझ प्रफुल्लित बन्न सक्ने छन् । जौबारी अवलोकनका लागि मात्र नभएर अध्ययनको लागि पनि उपयुक्त ठाउँ हो यो काम स्थानीय सरकारले गर्नुपर्ने त्यहाँ पुग्ने विद्यार्थी अवलोकनकर्ताहरूको भनाई छ ।
तामाङ समुदायको बाक्लो बसोवास रहेको जौबारीमा तामाङ कला संस्कृतिको प्रर्दशनी स्थल राख्न सकियो भने जौबारी समुदायको फूलबारी बन्न सक्छ ।
